-ondoy-

Miyerkules, Setyembre 21, 2011

-ondoy-

sa eskwelahan tahimik na nakaupo
naghihintay ng prof na magtuturo
nakikipagkwentuhan sa isang kaibigan
nang si miss seryosong malungkutin ay tumabi sa aking upuan

ngumiti siya
kaya ngumiti rin ako
tumawa ang puso ko sa tuwa
seryoso siyang binulatlat ang notebook ko

sa  isip ko anong ginagawa mo?
pero sino ako para awatin siya
nagulat na lang ako sa kanyang napuna
at mabilis ang pagtatanong niya
sinong author nitong mga nakasulat na pamagat
yan ang simpleng tanong niya
kaya ngumiti lang ako
at pinabayaan na siya
pero dahil seryoso na siya
kahit  yata isinilang akong pipi talaga
ay magagawa niya akong mapagsalita

kaya ang sabi ko ako
sabay ngiti
pero ang sabi niya
weh. hindi nga
tumawa pa na parang nangloloko
kaya ngumiti rin akong naloloko
gusto kong magpaliwanag
pero hinayaan ko na lang
makakalimutan mo din yan
kaya hindi mo na rin kailangan ng katibayan

pero humirit pa siya
nagulat na talaga ako sa kakulitan niya
pabasa ako
yan ang sabi niya.
sa isip ko patay na
panu niya mababasa ang hindi pa nasusulat
mga pamagat lang yung ng aking imahinasyon
paanu ko maipapabasa sa kanya yun

kaya ang mabilis kong banat
kailan ang iyong kaarawan
sana hindi bukas
agad niyang kinuha ang planner ko
sinulat ang araw ng kanyang kapanganakan
nilagay pa ang nais na regalo
draft ng isang kwento ng sinulat ko
ngumiti siya pagkatapos
ako naman ay parang kandilang nauupos
buti na lang ng mabasa ko ang kaarawan niya
medyo matagal pa
as in matagal pa.
yung pwedeng kalimutan na..

at lumipas ang taon
oras, panahon at pagkakataon
hindi ko na siya nakikita
parehas na kaming may trabaho
siya inhinyero na at writer pa
ako naman ang leader ng mga welder at tubero

minsan nagtagpo ang aming landas
tama ako.
limot niya na ang nakalipas
di na niya matandaan
ang mga letrang sinulat niya sa munting kong planner
ayos naisip ko
halos malapit ko na ring makalimutan
ang kwento ng pamagat na kanyang gusto
sa isip ko babawi na lang siguro muli ako
ibang pamagat na ang babasahin mo
ibang istorya na ang aking ikukuwento

hindi na siya fiction nagustuhan mo noon
hindi na rin kasi uso yun
pero susubukan ko pa ring isulat
bahala na silang lahat
ay mali.. ako lang pala
kung bakit ko dinamay sila
trip ko lang, may problema ba?

at malamang nagtataka ka.
bakit ondoy ang aking pamagat?
trip lang din, katulad ng lahat
na nagtri-trip lang kung bumanat
pero trip ko siya.. at yun ay walang katulad.

nga pala malapit na talagang kaarawan niya
kung anong gagawin ko bahala na
mahaba pa naman ang oras di ba?
mahaba pa nga ba?
hala ka hindi ko na alam
hayaan na wala rin naman yata siyang pakialam
siguro ang dapat ko lang pakialamanan
eh yung puso ko at ang natatangi nitong laman

mahal ko siya... pwede pakisabi naman..

hoy ondoy. bagyuhin mo siya ng pag-ibig ko!!!
pakisabi mahal ko siya at hindi ako nagloloko.


dahil ang kaarawan niya ay ang pagbagyo mo
pero wag mo ng uulitin yun dahil ikaw ng babagyuhin ko..

bow.

mabuhay!!!

Mr. Late

Martes, Setyembre 6, 2011

"Mr. Late"

2008 yata yun… Basta yun hindi ko na rin maalala.
 Oo 2008 nga yata.
Ako si mr. Late basta ako yun.
Kung bakit ako basta ako nga.
Kung gusto mong malaman ganito kasi yun
Gumising ako ng maaga
Oo maaga.
Bandang alas-otso y medya
Nag-vibrate kasi cellphone ko
Isang kaklase ang tumatawag sakin
So siyempre sinagot ko
“Mr. late nasaan ka na??”
Yun agad wika niya
Ang tanong ko
“Bakit may problema ba?”
“Anong bakit?”
Sagot niya.
Nalito ako at naguluhan
Wala naman akong nagawang kasalanan
Kaya’t ako’y nagtataka sa kanya
Isip ko'y gulong gulo na

At pagkatapos ng konting katahimikan
Bigla siyang nagpaliwanag
"Si titser seneo pumasok na
At malapit ng magsimula ang klase niya"
"We're dead"
Ang wika ko
"No. you're dead"
Ang wika niya
At kahit hindi pa naalimpungatan
Ako'y bumangon na sa aking higaan
Naghilamos at kape lang
Muntik ko pang makalimutang mag-toothbrush
Sinilip ang pitaka kung may laman
Takte wala pa pala kaming allowance
Binilang ang konting barya sa bulsa
Ah pwede pang makapasok sa iskwela
Pauwi na lang ang problema
Okay na yan bahala na

At ako't bumiyahe na agad
Binuhat ang sira-sirang bag
Sumakay sa dyip at mrt
Walang pakialam sa mga katabi
Apatnapung limang minuto na ang lumipas
Sa loob ng mrt di pa rin makalabas
Ito'y biglang tumigil sa gitna
 Badtrip nasiraan pa yata
 Pagkatapos ng ilang oras ng paglalakbay
 Sa wakas umabot din sa eskwelahan

Tahimik ang lahat sa aking pagdating
At si mr. seneo nasa harap pa rin
Pero wala na siyang sinasabi at tahimik lang na nakatingin
Tahimik akong pumasok sa silid-aralan
Tumabi sa aking mga kaibigan
At sakto pag-upo ko sa aking upuan
Ang bungad nila sa akin ay..

"Mr. Late meron tayong exam now".
Kaya ang sabi ko
"Master engeng papel"
Mabilis silang nagbigay agad
At ang instruksyon nila ay isulat ang nasa pisara



At dahil hindi ko nakikita
Mabilis akong lumapit sa pisara
Sinulat ang mga letrang nakasulat dun
Sa aking pagtataka hindi naman tanong yun
Paano naging eksamz yun
Napansin ako ni mr. seneo
"Anong ginagawa mo" wika nito
"Sir kinokopya ko"
"Eksamz to di po ba?"
"Anong eksamz" wika niya
"Sinong nagsabi sayo?" tuloy niya pa
"Kung sino man yun iho"..
"Mukhang naloko ka"

Pagkatapos ng mga kataga ni mr. seneo
Mga masasayang tawa ng klase ang narinig ko
Takte ka tootz niloko mo ko ang aking paghiyaw
Sa isip ko ayos lang 
At least umabot ako sa attendance
"Anong pangalan mo" tanong ni seneo
"aahhmm ma.. mr.late po sir" sagot ko.

Pagtapos nun tapos na pala ang klase
Labas na kaming lahat
Lumapit ako sa tropa kong nanloko sakin
Aawatin daw nila sana ako kanina
Nang makita nila akong pupunta sa harapan na
Kaso mukhang desidido daw akong kumopya.
Kaya ako'y hinayaan na lang din nila

So pagdating sa labasan 
Lahat ng aking kamag-aral
Ay nagngingitian
 "Iba raw ako" sabi ng aking mga kaibigan
Ang di nila alam sanay lang ako sa kahihiyan
Habang nagkwekwentuhan nagkayayaan kumain ng tanghalian
Kaya ang hirit ko pautang muna kaibigan
Mabilis naman silang nagpaunlak sa aking kahilingan
At ng dadaan na kami sa may hagdanan
Isang dalaga ang aking namasdan
Nakaupo sa may baitang
Kasama ng kanyang mga kaibigan
Nagtatanggal ng earphone sa tenga
Ngumiti ako sa tropa nila
Tumawa naman sila
At yung dalaga na miss. seryosong malungkutin sa aking pagkakakilala
Ngumiti sa aking at bigla pang tumawa
Marunong din pala siya nun sa isip ko
At ako'y bumaba na.

So ako nga si mr. late.
Mali pala
Ako si mr. super late..

Hindi ko po pinagyayabang
Ang nais ko lang...

Wag niyo kong tularan...


mabuhay!!!