"Eksamz"

Eksamz

Rewind tayo ng konti..
Let me put you back to day when I was in hayskul again.
*(wala tong kinalaman kay MV..na-get over ko na siya) hehe..

Second year hayskul..
Third grading period exam.

Alam natin ang pakiramdam pag-exam.
Tahimik at seryoso lahat ng estudyante.
Parang bawal nga ang magbiro at magpatawa.
Kasi bawal ang maingay kapag nag-mememorize.

Pero kahit anong gawin meron pa ring makukulit na hindi dapat kalimutan..
Sila yung mga tipong nagpapa-relax ng isipan.
O pwede ring sabihing nagpapalimot sa ating mga pinag-aralan..


Anong kinalaman ng mga sinabi ko kanina..
Wala siyempre.. Pangpahaba lang yun noh..

hehe..

Sa eskwelahan namin two days ang eksam..
* thursday and friday
Whole day ito..
Depressing at nakakaloko..

Sa katulad kong ayaw mag-stay sa eskwelahan.
Kailangan kong matapos ang exam sa loob ng kalahating araw.
Para pagnakatapos pwede ng magliwaliw at hanapin ang nakatagong kwento sa araw na iyon..

Maraming paraan para makatapos agad ng exam..
Dahil A,B,C,D ang choices napakadali lang nitong hulaan..
20mins lang yung.. 5mins per test paper..

Karaniwan na 50 items ang question and 4 choices of answer.
So kung huhulaan mo lang, may 25% kang possibility na makatama ka bawat question..
 .25 multiply by 50.. 12.5pts.
Ipagpalagay mo ng 10pts para sureness..
At least di ka bokya..
Kung iisipin mo na meron ka ng 10pts na sure points..
Hula pa lang yun..
At 25pts lang ang passing..
15pts na lang pasado ka na...

Siguro naman out of 50 question meron kang natandaan kahit mga limang sagot na alam mong tama..
Browse  ka lang ng konti sa questionnaire..
Pagtapos sumagot ka ng akala mong tama..
Saka mo na gawin ang secret technique..

A=Aywan ko
B=Bahala na
C=Mag-CC ka sa ginawa mo
D=Dapat lang

Just follow this format base sa inyong nararamdaman..
Sigurado ako..
Papalo ng 10pts na kulang yan..
Presto 25pts ka...
Pasado na..

Biro lang..
Mag-aral ka para pumasa noh.
Ginagawa ko lang yan kasi gusto kong makauwi na agad..
hehe..

Nakakaloko  ba ang style ko..
Pero merong pa akong kilalang may mas nakakalokong style..


Jeffrey's way of answering..

Ganito ang sa kanya..


Step 1: Kumuha ng walong papel na pinilas sa rectangle

Step 2: Isulat ang mga letters na A,B,C,D. ng Tig-dadalawa.
            * 2 each dapat para madami at pwede kang umulit ng dalawang beses..

Step 3: Irolyo ang mga papel at gawing parang maliliit na palabunutan..

Step 4: Ilagay sa bulsa ng polo o kaya pencil case.. baso ng palamig o softdrinks.

Step 5: Bumunot ng isa..Tingnan ang letrang nabunot at isulat ang sagot sa Testpapers..
            *wag kalimutang alugin at isoli ang nabunot pagkatapos maisulat ang sagot.
             Gawin ng paulit-ulit hanggang matapos..

Base sa aking karanasan at pagkakita kung paano ito ginagawa..
Labinglimang minuto lang ang iyong kailangan hanggang 30mins..
Tapos lahat ang iyong 4 exam...


Kung itatanong niyo kung nakatapos ng pag-aaral si Jeffrey..
Oo naman..

Kung nakapasa ba siya sa eksamz..
Siyempre hindi..

Pero natuto ako sa kanya..


Mali ang kumopya..
At mahirap manghula..

Lahat ng bagay ay may paraan..
Wala pang tanong na hindi nasasagutan..
Kung hindi mo susubukang paghirapan..

Wala kang mapapatunayan..


mabuhay!!!

“Hello Kamatayan”

“Hello Kamatayan”

Fastforward muna sa kwento ko.. Saka na iyong tungkol sa dilim..

Dito muna tayo sa ibang experience.. Ewan kong maganda..

Pakibasa na lang.

Alas-kwatro na ng hapon at maaga naming natapos ang aming mga trabaho sa araw na  iyon. (Binuhusan ang mga poste ng street lamps, naghukay ng lupa at binuo ang mga bakod sa bangin). Kaya napagkasunduan naming maligo sa may bukal. (Ang bukal ay nasa kabilang bundok kung saan dun nanggagaling ang supply namin ng tubig).

Kaya kung tutuusin hindi na matinong gawain ang pumunta sa bukal. Wala kasi siyang trail, at kayo na ang bahala kung paano kayo pupunta dun. Kaya sinundan na lang namin yung hose na nakalatag sa bundok galing sa supply namin ng tubig. (Di ba ang talino namin).

Ang totoo bago ka makarating sa bukal kailangan mo munang lagpasan ang mga pagsubok. (Konti lang to, wag kang magalala).

Unang pagsubok kailangan mo munang mag-rapelling ng walang harness sa taas ng 30-50ft. (Di ba ang dali lang). Nagawa ko na naman yung ganung rapelling, ng mahigit 5 times. (Awa ng Diyos, humihinga pa). Kaso kahit sabihing mong expert ka sa lahat ng bagay, hindi mo maalis ang kaba sa iyong dibdib. (Exciting noh).

Nakababa na ang 3 kong mga kasama at nauna na silang naglalakad. Hinihintay ako ng isa kong kaibigan sa ibaba dahil ako ng susunod. Lumambitin na ako at dahang-dahan nagrapell. Simple lang ang style ko. Hawak sa lubid, lagay ng tension sa likod ng katawan na parang nakahiga. Tapos lakad lang ng nakalikod, tingnan ang tatapakan at hindi yung lalaglagan. Lagi ring tatandaan na sa langit lagi ang tingin at wag sa lupa. (Para kung sakaling malaglag alam mo na kung saan ka pupunta).

Sweet sailing na sana ako. (Chicken feed).  Nang biglang  inatake ng kakulitan o ng impakto si Egay. (Napraning na lang siya bigla).

Ang ginawa ni Egay lumambitin din sa tali at nagrapell din pababa. Gusto niyang sumabay sa akin. (Wow. Syota. Ang gusto ko mahal sanay laging sabay tayo).

Ang galing saktong  wala pa ko sa gitna at sa may kurbang bato pa.(Kapag dinalaw ka nga naman ni kamatayan oh.. Hello.).

Nararamdaman ko na ang bigat niya sa lubid, dama ko na rin ang takot ko. (Tumingin ako sa langit at parang may bukas na bahagi na sa gitna at may lumalabas na liwanag. Exxage).

Nang sinubukang humakbang ni Egay, hindi muna ako gumalaw. Umuga-uga yung tali. Natakot ako at sumigaw ng, “Egay! wag Egay!”.

Pero tuloy parin si Egay sa paghakbang. Para na kong dinuduyan ng mga sandaling yun. (Kaya ang lakas na ng sigaw ko). “Egay wag…. Nakatatlong sigaw pa ko ng biglang umiikot ako ng 920 degrees sa tali. Ang lakas ng hiyaw ko habang umiikot ng “Egay wag!!! Aaaaaahhhhhhhh. Tang-ina mo Egay”. Sabay ngiti ako ng matapos.

Akala ko katapusan ko na talaga..

Haist..

Tinanggap ko na nga rin nung mga oras na umiikot ako.

Kaso mukhang malakas ang kapit ko eh..

Hindi sa taas ha.. Baka mag-selos ka.

Malakas lang talaga ang kapit ko sa lubid..

Nasundan pa ang pagkikita namin ni kamatayan noong araw na yun..

Kaso pwede next time naman..

Nga pala for the record mag-tri-three weeks na kami rito sa bundok. (Nakakita na nga ako ng tunay na NPA. Sshh secret lang natin to ah). Anim kaming mga nagvolunteer para ayusin ang campsite. (Anim lang talaga kaming tao dun sa bundok). At kahit magsigawan kami araw-araw, eh okay lang. Wala namang makakarinig samin. 

Kaya buong araw kong pinagmumura sa egay makabawi lang..

hehe..

Hangga't sa susunod ulit..

mabuhay!!!

"buwan"

"Buwan"


Hawak kamay sa ilalim ng buwan

Habang naglalakad sa dalampasigan

Dalawang pusong nagmamahalan

Ang aking nasaksihan


Tangan ay tungkod tungong hantungan

Binabagtas ang masukal na daan

At kahit parehong luhaan

Kanilang mga ngiti ay iyong mababanaagan


mabuhay!!!

"Kwento"

"Kwento"

Hindi natatapos ang buhay sa paraang gusto natin.

Hindi ito parang bola na kapag iyong drinibble pababa ay kusang tatalbog pataas.

At kapag drinibble mo ng malakas ay mas mataas ang talbog.

Hindi rin ito isang laro at sugal na lagi nating tinatayaan at ipinaglalabang manalo.

Kung tutuusin nga sa buhay nating ito mas madalas ang matalo.

At yung mga nagtatagumpay ay yung hindi laging nanalo 

bagkus sila ang mas maraming naipatalo na 

kaya mas alam na nila kung kailan sila mananalo sa susunod na pagkakataon.

 Minsan nakakaisip tayo, bakit kailangan pa nating lumaban?

Tumaya at sumugal?

Bakit nga ba?

Anong malalim na dahilan ang nagpupumilit sa ating ipagpatuloy ang laban?

Naisip mo na ba?

Hindi pa?

Wag kang mag-alala ako rin.

Pareho tayong nanghuhula sa nakakalitong buhay na ito.

Nung sinabing kong pareho tayo gusto kong maramdaman mo na kampi tayo.

Oo ikaw.

Ikaw at ako.

Kampi tayo.

Gusto kong ipagsigawan na lahat tayo ay magkakampi.

Sana lang.

Sana talaga.

Nga pala alam mo ba na ang buhay ay binubuo ng iba’t-ibang kabiguan, kasiyahan, at kalituhan.

Kalituhang kung anong buhay ang iyong gustong makamit.

Hindi ka ba nalilito?

Buti ka pa.

Ang totoo hindi talaga ako magaling sa lituhan.

Kaya palpak din ang aking buhay.

Malilituhin kasi ako.

Kaya aking napatunayan na sa ganitong hamon ng buhay.

Talo ang malito.

Kaya kung lituhan ang basehan ng lahat ng bagay.

Litong-lito na ko.

Pero sa di inaasahang pagkakataon isang tao ang nagtanggal ng aking kalituhan.

Salamat sa kanya.

Alam ko na ang aking patutunguhan.

Ako nga pala si…

At ito ang aking kwento.

Takot ako sa dilim nung bata.

Ikaw ba?

Hindi.

Buti ka pa kung ganun.

Ayoko sa dilim kasi maraming kababalaghan naiisip ang aking isipan.

Siyempre nakakatakot.

Hanggang dito na lang muna.

Medyo natatakot na ko eh.

Takot lang.

mabuhay!!!

"Lahat naman pwede eh"

"Lahat naman pwede eh"

Linggo na naman..
Dapat magkikita kami mamaya, pero hassle kasi sinama siya ng tiyahin niya.
*(Kung saan? Hindi ko na rin inalam..)

Dahil biglaang postpone..
Hindi ko alam kung ano ng gagawin ko..
Kaya pumunta pa rin ako sa dating tagpuan.
*(Sa tirahan ng mga manunulat)

Umupo ako sa dating naming inupuan.
Naghintay..
Nagabang..
Nag-isip.. Naghihintay ng bagong trip..
Inalala ang mga larawang nakunan ng tadhana noong kami'y parehong nakaupo sa lugar na ito..
Napangiti..
Nalungkot..
Napatingin sa mga taong patuloy ang habol sa buhay habang tahimik na dumadaan..
Napabuntonghininga.. *(May lamang takot at kaba)
Itutuloy ko ba to o hindi na?
Sige bahala na..
Kapag wala ka ng no-choice lahat ng kakulitan pwede..

Bumili ako ng ballpen.. *(Yung tig-21php)
Kumain ng burger at cokefloat..
Nagpractice magsulat..
Nag-isip ng sasabihin..
Nang mga korning nilalaman..
Ng aking saloobin..

Pumuwesto ulit sa dating upuan..
Kinumpleto ang mga letra..
Pinagsamasama sa iisang papel..
Paulit-ulit na binasa..
Nagdarasal na walang nakalimutang ideya..

Bumili ako ng card..
Humanap ako ng bagay sa aking munting likha.
Likha o katha man ang aking gawa..
Hindi ko masabi.. Medyo lulong na ko sa trip kong ito..

Humanap ng tamang lugar na pagsusulatan..
Final touch..
Dapat kahit hindi perfect..
Basta presentable..
Malas wala akong mahanap..
Kailangan kong mapag-isa..
Yung may upuan at lamesa..
Ilang minuto na..
Wala pa ring makita..
Haist malas talaga..

Naiihi na ko sa kaba..
CR mode muna..
Pagpasok ko sa kubeta..
Presto.. Upuan at lamesa.
Mag-isa ka pa..
Ang lakas talaga ng aking tsamba...

So start na..
Hala sige sulat..
kahit pangit basta readable..
Badtrip na bolpen to..
Ayaw pang makisama..
Ayaw tumulo ng tinta..
Awts..

Tuloy pa rin..
Kahit dalawang patong ang pasada..
Kumulay at mabuo lang ang letra..
Labing limang minuto na ko sa kubeta..
Kinalampag na ko ng janitor..
Nakakaloko..
Nakakainis..
Gusto kong maheart attack..
Pero ayaw, kaya tiniis ko na lang ang kaba..

Sa wakas natapos din..
Whoooh.. Sigaw sabay labas...
Success..
Ngiti ang janitor..
Ngiti din ako..
Sa isip ko..
Hindi ako tumae loko..
I just made my best shits ever..
Kuha mo..

Balik ako sa tagpuan..
Hinanap ang dating libro ni madam prosecutor..
Ito lang ang librong tanda niya na hindi pupuntahan ng tao..
Sigurado ako sa kapal ng librong ito safe ang epistle ko rito..
Tumingin sa cashier sa gilid..
Timing lang na hindi siya tumingin..
Inangat ang book..
Sabay singit sa ilalim...
Patong ulit doon sa shelves..
Hayy.. Finish..

Finish or not finish pass your letter..

Dinukot ko ang mahal kong phone..
Sabay text...
Location..
Description..
Hindi lang kasama ang intention..
Pero malamang alam niya din yun..

Sabay talikod..
Hingang malalim..
Dasal konti..
Pakiusap mga dakilang manunulat..
Ipaabot niyo ang aking munting sulat..

mabuhay!!!

"Mga Dapat Tandaan"

"Mga Dapat Tandaan Kapag Umibig ng Writer"

Kapag nag-txt ka wag kang umasang magrereply siya. Pwede kasing lowbat siya, tulog, busy sobra at maraming ginagawa. Wag na nating isama ang out of signal. (Wag magmiscol baka malowbat siya, tiwala lang).
   

Hindi mo rin siya pwedeng tawagan dahil maiinis siya. Magiging dahilan lang yun ng pagka-lowbat niya.
   

Wag magpadala sa mga double meaning niyang istorya. (Masasaktan ka lang).
   

Kapag magkasama kayo, siguraduhing mong natatandaan mo lahat ng sinabi mo. Dahil sa susunod niyong magkita matatandaan niya yun. (Bawal ang paulit-ulit na kwento).
    

Kapag magkukuwento ng istorya wag paasahin kung jowk o seryoso ang kwento. Hindi siya matatawa kung masyadong mahaba, at hindi niya seseryosohin kung masyadong maikli. (Ihiwalay ang puti sa de-color).
   

Kapag nagyaya siya ng lakad, piliting mong sumama. Kahit saan pa yan.  Kahit sa dulo ng mundo. Dahil sigurado ako makakahanap siya ng kasama. (Manghihinayang ka lang pag di ka sumama).
    

Marami siyang biglaang lakad. Wag kang magtaka isinilang siyang may dala dalang bag sa bulsa. Kaya matulog ka lang muna. Uuwi din yun pag pagod na. Wag mag-alala magkwento naman siya kung saan siya pumunta. (At dahil nakatulog ka na hindi ka lugi sa puyatan)
    

Kapag hinihintay mo siya umasa kang maghintay ng isang oras sa una. Tapos tatlong oras sa susunod. Pero pag sinabi niyang darating siya, dapat maghintay ka. Sayang yung siomai na pangbawi niya. Matuto kang kumain ng siomai “paborito niya yun”. (Alamin mo lahat ng kanyang paborito).
   

Hindi siya palakwento, kaya dapat magbaon ka ng isang sakong kwento. Kahit anong kwento, makikinig siya. (Basta tanda mo lahat yun, Bawal ang paulit-ulit).
    

Wag kang lalayo. Dahil kailangan naroon ka sa oras ng kalungkutan niya. At kung sakaling lumalayo na siya subukang mong unahan. Dahil kung maghihintay ka ring lang naman mas mabuti ng nandoon ka sa unahan, kesa nandoon ka kung saan ka niya iniwan. Para ikaw ang mag-aahon sa kanya kapag gusto na niyang isuko ang laban. (Katulad ng pag-ahon niya sayo nung ikaw ay nasa matinding kabiguan).

Mabuhay!!!

sagot sa komento..

sagot sa komento..


ang musika ay laging nasa ating isipan.. 

ito ang naririnig ng ating kamalayan...

ang bawat tibok ng puso ay parte ng uyayi ng ina sa musmos na sanggol sa kanyang pagtulog..

lahat ng ating narinig ay mananatili sa ngiti ng ating pagidlip.. 

kumustahin natin ang ating mga alaala, 

at huwag nating kalimutan ang nakaraan.. =)

mabuhay...